Ik heb Uw wonder net gezien
in een zwart wit fotobeeld
Twee armpjes, twee beentjes
Tien vingertjes, tien teentjes
nageteld, 't waren er tien
geheel compleet en naar Uw beeld
Ik heb het wonder van het leven
close up gezien en van dichtbij
in de ogen gekeken
wat zelfs de wereld liet verbleken
want wat U ons hebt gegeven
is groter dan 't besef bij mij
Wie wonderen zo kan verrichten
zelfs al zo in de moederschoot
is Zelf volmaakter dan volmaakt kan zijn
en kan alleen de Allergrootste zijn
en dan kan men alleen zwichten
en uitroepen: "MIJN GO"D IS GROOT!"
Gedichten van Laurens
Voor mijn ongeboren kind
Ik
heb je handen al gevoeld
ik
heb je wangen al gekust
ik
heb je buikje al gewreven
en je
al in slaap gesust
ik
heb je naam al op een kaartje
en je
wip neusje gezien
ik
heb je liefde al ontvangen
al
zag je mij nog niet misschien
maar
ik heb je helemaal en al volledig
in
mijn hart gesloten
ook
al gaan pas over enkele tijd
jou
ogen in de wereld open
maar
ik ken je nu al helemaal
en
heb je nu al teveel verwent
hoewel
ik weet dat ik moet wachten
tot
dat je echt geboren bent
Laurens van der Graaf - 2013
herfst van je leven
In de herfst van je leven
bij het vallen van het blad
denk je regelmatig even
aan de keuzes die je had
was de vrucht die je mocht dragen
wel van de juiste kwaliteit
het zijn dat soort groeide vragen
die opkomen met de tijd
In de herfst van je leven
weet je dat de eeuwigheid
niet 'nog lang niet' duurt, maar 'even'
dat het een kwestie is van tijd
En je bid en hoop dat Jezus
straks jouw tuinman is
en je planten zal in Zijn tuin
waar het eeuwig voorjaar is
Laurens van der Graaf - 2013
bij het vallen van het blad
denk je regelmatig even
aan de keuzes die je had
was de vrucht die je mocht dragen
wel van de juiste kwaliteit
het zijn dat soort groeide vragen
die opkomen met de tijd
In de herfst van je leven
weet je dat de eeuwigheid
niet 'nog lang niet' duurt, maar 'even'
dat het een kwestie is van tijd
En je bid en hoop dat Jezus
straks jouw tuinman is
en je planten zal in Zijn tuin
waar het eeuwig voorjaar is
Laurens van der Graaf - 2013
bijna thuis
Hoewel je op de laatste reis
dierbaren achter laat
weet dat op de weg naar Paradijs
Jezus met je meegaat
En dat op de aarde, bij het verdriet
Hij ook Zijn aandacht zet
op hen die jij straks achterlaat
en aan wie wij denken in gebed.
Je bent bijna Thuis!
dierbaren achter laat
weet dat op de weg naar Paradijs
Jezus met je meegaat
En dat op de aarde, bij het verdriet
Hij ook Zijn aandacht zet
op hen die jij straks achterlaat
en aan wie wij denken in gebed.
Je bent bijna Thuis!
volgen
Volgen
Ik volg mijn gevoel
ze stuurt me over wegen
die ik niet eerder kon
en daar kwam ik je tegen
Direct zei mijn gevoel
dat jij bijzonder was
en ik veranderde mijn doeel
sinds ik jou ogen las
Mijn gevoelens speelden op
of speelde ze met mij
liep ik met mijn gevoel
mezelf weer eens voorbij?
Of was dit waarom het lot
mij stuurde op dit pad
want ik denk niet dat ik zelf
voor die weg gekozen had
Laurens van der Graaf (2009)
Ik volg mijn gevoel
ze stuurt me over wegen
die ik niet eerder kon
en daar kwam ik je tegen
Direct zei mijn gevoel
dat jij bijzonder was
en ik veranderde mijn doeel
sinds ik jou ogen las
Mijn gevoelens speelden op
of speelde ze met mij
liep ik met mijn gevoel
mezelf weer eens voorbij?
Of was dit waarom het lot
mij stuurde op dit pad
want ik denk niet dat ik zelf
voor die weg gekozen had
Laurens van der Graaf (2009)
Wonden
Dit zijn geen wonden Heer
die mensen kunnen helen
hoewel het wel mensen zijn
die ze hebben gemaakt
En U kent ze Heer
de scherven zijn er velen
stukje voor stukje pijn
die mij zo hebben gemaakt
Het zijn wonden van woorden Heer
U kent ze, diepe striemen pijn
woorden die ik ooit als laster zag
vallen nu als harde waarheid neer
En dat reet de wonden open Heer
Alsof ze nooit genezen zijn
De duisternis neemt macht over de dag
en zo verval ik iedere keer
terug in 't verleden en die tranen bui... alweer...
Mag ik even bij u schuilen Heer
tot ik eindelijk stop met huilen Heer
wil u mijn hart genezen van de haat en pijn
wilt u vergeven wat ik denk soms Heer
ook al maak ik die fout telkens weer
en wilt U bovenal mijn Trooster zijn?
die mensen kunnen helen
hoewel het wel mensen zijn
die ze hebben gemaakt
En U kent ze Heer
de scherven zijn er velen
stukje voor stukje pijn
die mij zo hebben gemaakt
Het zijn wonden van woorden Heer
U kent ze, diepe striemen pijn
woorden die ik ooit als laster zag
vallen nu als harde waarheid neer
En dat reet de wonden open Heer
Alsof ze nooit genezen zijn
De duisternis neemt macht over de dag
en zo verval ik iedere keer
terug in 't verleden en die tranen bui... alweer...
Mag ik even bij u schuilen Heer
tot ik eindelijk stop met huilen Heer
wil u mijn hart genezen van de haat en pijn
wilt u vergeven wat ik denk soms Heer
ook al maak ik die fout telkens weer
en wilt U bovenal mijn Trooster zijn?
Beloofde land
De twijfel voorbij
wandel ik
in het beloofde land
Waar liefde het wint
stapje voor stapje
laat ik
het verleden achter me
Voel de frisse wind
nieuwe kleur aanbrengen
op mijn grauwe bestaan
De zon van de liefde
warmt mijn ziel
en als een schaduw
Voortaan één met mijn bestaan
zie ik het wonder naast me
zij, waar ik voor viel
Laurens van der Graaf (2009)
wandel ik
in het beloofde land
Waar liefde het wint
stapje voor stapje
laat ik
het verleden achter me
Voel de frisse wind
nieuwe kleur aanbrengen
op mijn grauwe bestaan
De zon van de liefde
warmt mijn ziel
en als een schaduw
Voortaan één met mijn bestaan
zie ik het wonder naast me
zij, waar ik voor viel
Laurens van der Graaf (2009)
leren leven
Leren leven
is al heel wat
leren leven in Zijn dienst
dat is nogal een stap!
Grote woorden en beloften
door doop of belijdenis
maar in de praktijk lijkt het me soms
dat er niets veranderd is
ik lees hoe ik me moet gedragen
als een volger van Zijn woord
maar mijn levens lied klinkt
als een vals een slecht akkoord
ik wil wel leren leven
leren werken
overgeven aan Zijn hand
maar mijn werkelijke denken
gaat vaak niet met hart, maar met
verstand
leren leven
leren struikelen
dat is, weet ik, wat hij me vraagt
nu maar hopen dat Hij mij
ook tijdens al dat wankelen draagt!
huilen
Ik kwam al in veel kerken
en ik las in Zijn woord
ik heb van dominee's
de clichés, wel gehoord
Ik ken al de wetten
van één tot tien
en ik heb Zijn Grootheid
meerdere malen gezien!
Maar soms moet ik huilen
tranen van bittere spijt
omdat ik moet in zien
dat ik van tijd tot tijd
met de zelfde gang
weer naar onderen knal
en in oude zonden
opnieuw verval
en dan moet ik huilen...
Ik geloof in verlossing
en in Zijn eeuwige trouw
En ik weet van het bloed
dat hij gaf voor mij en jou
ik probeer ernaar te leven
een goed christen te zijn
maar af en toe
doet het me vreselijk pijn
En dan moet ik huilen
tranen van bittere spijt
omdat ik moet in zien
dat ik van tijd tot tijd
met de zelfde gang
weer naar onderen knal
en in oude zonden
opnieuw verval
en dan moet ik huilen...
En ik blijf me verbazen
Dat Hij die eeuwig leeft
mij keer op keer ..weer
vergeving geeft!
En dan moet ik huilen
tranen van bittere spijt
omdat ik moet in zien
dat ik van tijd tot tijd
met de zelfde gang
weer naar onderen knal
en in oude zonden
opnieuw verval
en dan moet ik huilen...
confrontatie
Het dekbed op de bank, Waar jij niet onder ligt
Vormt mijn inspiratie voor een nieuw gedicht
Je kleren in de kamer, Die nog dwalen op het bed
Maken dat ik het net niet red!
Ik wist dat dit moment zou komen
Confrontatie met de werkelijkheid
En dat mijn twijfels en mijn tranen
Het zouden winnen van mijn zekerheid
De leegte in mijn hoofd
Wordt versterkt door de leegte in het huis
Dat nu een maar een gebouw is
Niet langer meer een thuis
Ik voel mijn tranen branden
Ik verzet me, bijt mijn tong
Het is mijn eigen keuze,
Die ik jou opdwong
Ik wil me weer bedenken
Maar ik moet sterk ben
Eventjes doorbijten
Door die helse pijn
Maar ook wil ik terugroepen
Opnieuw de lange strijd aangaan
Maar weet dat ik dan later
Weer op dit punt zal staan
Ik voel met klote, weet niet
Of mijn keus de juiste is
Maar weet één ding nu wel zeker
Dat ik je nu al mis!
Keuze
als je kiest voor jezelf
waarom doe je dan anderen zoveel pijn
waarom twijfel je constant
of het de juiste keuze is?
als je kiest voor jezelf
waarom moet er dan zo'n gevecht zijn
tussen je hart en je verstand
die fel en hevig is?
als je kiest voor je zelf
is er dan voldoende reden
om alles om te gooien in je leven
en alles te breken wat je had?
als je kiest voor je zelf
heb je dan genoeg geleden
of gaat de pijn door bij waar het was gebleven
alleen nu op een ander pad?
ik ben
Ik ben wie ik ben
En ik wil zo zijn
Ondanks mijn gebreken
Ik neem me zelf
Zoals ik ben, ondanks de pijn
Ik heb lang genoeg zielig gekeken
In de spiegel die laat zien
Dat ik niet moeders mooiste ben
Maar dat ik ook trots kan zijn
Om wat moeder me wel heeft meegegeven
Dus ik moet naar mezelf lachen
En dan wachten
Op een lachje van het leven
vragen
Ik loop me al dagen
af te vragen
welke weg ik in moet slaan
zou wel eens willen weten
van mijn geweten
wat hij het liefste had gedaan
liever weggelopen
klemgezopen
of zitten janken als een kind
weggedoken
ruzie stoken
of gewoon zeggen wat ik er van vind
wordt ik boos
of zoek ik troost
in een kerk of bij een mis
of leren
accepteren
dat het nou eenmaal niet anders is?
Puberale gedachten
Puberale gedachten
die de nachten
in ieder geval lekker doen beginnen
voeden mijn dromen
die vanzelf komen
bij het denken aan vriendinnen
Met haar samen
of wij samen
met een vriendinnetje erbij
lijkt me zo mooi
Ik als playboy
jullie allemaal voor mij!
Ik weet duizend en één dingen
die ik met vriendinnen
wel wil doen zo 's avonds laat
Ik zit aan mijn top
als de droom stopt
wanneer nét mijn wekker gaat!
De vrouwen in mijn leven
Dit is voor de vrouwen in mijn leven
Ook al zijn het er niet veel
Ze hebben me wel veel gegeven
Een ieder had haar deel
Zo gaf mijn moeder mij het leven
En geeft ze alle liefde die ze heeft
En is ze volgens mij de enige
Die liefde onvoorwaarlijk geeft
Ze vergeeft me alles, ook mijn fouten
En hoe vaak ik me ook vergis
Ze zal me nooit één ding verwijten
Gewoon omdat ze mijn moeder is
De eerste vrouw was nog een meisje
Toen ze met haar krullen in de klas
Vertelde dat ze bijn ons in het dorp ging wonen
Wist ik direct wat liefde was
Ik schreef haar brieven en gedichten
Ze maakte me verlegen en verwart
Al is het nooit echt iets geworden
Ze heeft een plekje in mijn hart
Er volgde een stuk of wat vriendinnen
De echte waren te tellen op één hand
De één brak mijn hart in 1000 stukken
De ander mijn verstand
Maar allen zijn me later
Dierbaar geworden in het leven
Omdat ze stuk voor stuk een stuk
Van hun leven aan mij hebben gegeven
De allerliefste, mooiste, beste
Met wie ik al jaren samen ben
Is diegenen, die naast mijn moeder,
Mij het allerbeste kent
Zij kent mijn hart en mijn gebreken
Zij weet wat er werkelijk in me leeft
En het bijzondere daaraan is
Dat ze toch altijd bij me bleef!
En dan die meiden van het hyven
die er zijn op mijn meest rottige moment
die mijn leven zo kan lezen
terwijl ze me maar oppervlakkig kent
het is bijzonder, al die vrouwen
ze hebben mij als mens gemaakt
omdat ze, niemand uitgezonderd
mij in mijn hart hebben geraakt
Dichter
Ik ben een dichter, die zich dichter
Bij zichzelf plaats door te rijmen
Die door de poëzie soms opeens
Zijn dromen zien verschijnen
Die de vlinders van haar, vroeger
Zo weer op kan halen
En de minder goede kanten
Soms eindeloos vaak kan herhalen
Ik ben een dichter, en ik weet wel
Zo als mij zijn er zo veel
Maar mijn woorden luchten op
Het is of het soms iets heelt
En daarom schrijf ik, tot de dood toe
Gewoon simpelweg op rijm
Om als dichter soms heel even
weer ietsjes dichter bij mezelf te zijn
ik wou dat ik jou was
Ik wou dat ik jou was
Eens een keertje gewoon meer zekerheid
Gewoon een keer genieten van het leven
Zonder me af te vragen
Of ik niet te veel of te weinig heb gegeven
Ik wou dat ik jou was
Een keer wat meer ervaren
Zodat ik wist wat er bedoeld wordt met bepaalde zinnen
En ik zelf wist
Hoe ik een gesprekje moest beginnen
Ik wou dat ik jou was
Gewoon een keertje anders
Een keer de echte man, en niet het kussen
Dan weet ik zeker
Dat ik jou een keer zou mogen kussen
Terug bij af
Mijn leven is weer danig in de war
Net nu ik even dacht dat ik er was
Staat er een andere juffrouw voor de klas
Die zegt; hé joh, dat doe je verkeert
Je hebt volgens mij de verkeerde les geleerd
Of hem compleet fout geïnterpreteerd
Ik ben weer compleet terug bij af
Mijn twijfels overheersen mijn gevoel
Snap zelfs zelf niet meer wat ik eigenlijk bedoel
En wat ik eigenlijk met mijn leven wil
De grootste bek is nu vol tanden en valt stil
En slikt met tegenzin een bittere pil
Ik zie me buitengesloten buiten staan
De blauwe lucht, waar net de zon weer scheen
Zeikt opnieuw over mijn hele leven heen
En daar sta ik zonder jas, onvoorbereid
Verdwenen alle hoop, hallo daar spijt!
Alsof ik terug gezet ben in de tijd
Mijn leven is weer danig in de war
Ik weet al lang niet meer echt wat ik moet
Ook al vertel ik het anderen nog zo goed
Voor mezelf heb ik geen enkele goede raad
Het is alsof mijn hoofd mijn hart verraad
En de vrolijkheid opeens de clown verlaat
Ik zie me staan met enige tegenzin
en hou me voor dat ik me niet vergis
dat het deze keer mijn eigen keuze is
maar dat maakt het niet echt gemakkelijk
ik voel me even brak en stuk
en voel alles behalve geluk
En hoewel ik nu wel heb geleerd
Dat van je zelf houden het belangrijkste is
Weet ik dat ik alleen de kracht nog mis
Om me hier op dit moment door heen te trekken
Mijn tranen maken vlekken
En ik kruip in mijn eigen ik, en sluit de hekken
Laurens van der Graaf - 2008
Masker
Ik neem soms, in het privé
Stiekem mijn masker af
De schmink rond mijn ogen maken plaats voor grote wallen
De clownsneus ligt op tafel
En ik zie mezelf
Niet echt een figuur om in de etalage uit te stallen
Ik wil mezelf niet zien
Met mijn ware ik
Ik verstop me liever in een vrolijk leuk kostuum
Later word ik nog wel eens groot
En dan pas, na mijn dood
Word ik mijn eigen ik, postuum
De psycholoog
De psycholoog
Die zich over mij boog
Stelde een aantal dingen vast
En het doet best pijn
Wanneer dat dingen zijn
Waarvan ik dacht dat het juist mijn kracht was
Maar nu ik mezelf ken
Kan ik accepteren wie en wat ik ben
En zo zelfs van mezelf leren
Meer met de zachte kant
En minder met de harde hand
Over mezelf en anderen regeren
Het is een verrassend fenomeen
Dat nu ook mensen om me heen
Positief op me gaan reageren
En al ben ik 37 jaar en kaal
Zelf ik zie nu de moraal van dit verhaal
Je bent nooit te oud om van jezelf te leren!
Zelfbeeld
ik twijfel heel vaak aan mezelf
zie alleen de negatieve zijde
en wil contact met nieuwe mensen
dan ook het liefst vermijden
faalangst, minderwaardigheidscomplex
of toch gewoon zicht op realiteit
ik wil gewoon niet afgewezen worden
en achter blijven met de spijt
dat ik me weer verschuild achter te grote woorden
en een veel te grote mond
grove taal, waarmee ik, onbedoeld
soms juist anderen verwond
maar het is voor mij een camouflage
ik ben eigenlijk zelfs een verlegen vent
iets dat pas naar buiten komt
als je me werkelijk kent
ik twijfel vaak over mezelf en denk dan
dat ik niet interessant meer ben
wil me erbij neerleggen
dat het vanzelf went
maar weet, in soms zo'n vlaag
zonder twijfels of verdriet
dat men me maar moet nemen als ik ben
en anders neem je mij maar niet!
Hoop
Hoop zit hem in kleine dingen
Die je dagelijks kan zien
En met beide armen moet omarmen
Niet weg moet vagen met ‘misschien’
Hoop zit hem in soms wat woorden
of in een omarming
in een hart onder de riem
of een ander simpel ding
Hoop, het is zo simpel
En doet ook zoveel goed
Probleem alleen is dat je het meestal
Even dieper zoeken moet
Gevecht
Ik kan schelden, schoppen bijten
Of je een bak vol met verwijten
Over je heen smijten
Maar dat is niet echt wat ik wil
Maar ik wil ook niet verder leven
Met alles alsmaar te vergeven
Wil wel eens krijgen in plaats van geven
Maar aan die kant blijft het zo stil
Ik heb het gevoel dat ik alleen vecht
Of bedenk ik zelf dit alleenrecht?
En zeg je het niet alleen, maar meen je het echt
Dat je probeert iets te veranderen?
Is het zo dat ik het nog niet zien kan
Dat jij ook veranderen kan
En u een keertje voor je man
In plaats van voor al die anderen?
Ik weet, ik weet het eigenlijk niet
Wie nu de juiste kanten ziet
De blijdschap, het verdriet
Ze zijn er beide, toch?
Maar ik twijfel elke keer
En bedenk dan telkens weer
Er komt ooit een ommekeer
En dan halen we het…. Toch!
Boek
Vroeger kon ik duizend woorden
zonder maar één aarzeling
in gedichten laten vloeien
Nu wil ik mijn woorden schrappen
en dan telkens overnieuw
de zin uit nieuw zaad laten bloeien
Ik wil het liefst opnieuw beginnen
nieuwe poëzie gaan schrijven
en dan het allerliefst aan jou
zodat ik met mijn lieve woorden
je weer zou verleiden, doen verbazen
en zo de weg naar jou hart toe opnieuw vinden zou
Maar ik raak verloren in mijn woorden
en als een soort van dyslectie
lees ik niet meer wat ik voel, maar wat ik denk dat er dan staat
met mijn eigen interpretatie
geef ik het verhaal mijn eigen draai
en ben ik aan het einde kwijt, waar het nu eigenlijk om gaat...
ik wilde zeggen, dat ik bang ben
dat ik een triller schrijf in plaats van een roman
en dat ik vaak genoeg in mijn eigen levensboek verdwaal
ik weet dat ik met die duizend woorden
minder zeg dan met die vier
die de rode draad zouden moeten zijn in dit verhaal
Spinsel
Ik heb me vaak verscholen
achter een zee van woorden, grote mond
Of liet mezelf zwijgen
als ik er geen woorden meer voor vond
Liet mezelf niet kennen
en bleef oneindig rennen
ver weg van wat het dichtste bij me stond
Bij tegenslag of bij verdriet
deed ik een masker op en deed
of ik er goed mee om kon gaan
en het mezelf niets deed
Wilde er niet meer over praten
maar had niet in de gaten
wat het met mijn leven deed
Ik wilde niet weten van erover praten
of van omgaan met de pijn
niets van delen of vertellen
wilde niet de zwakste zijn
Zo vaak een masker opgezet
dat het me nu heel vaak belet
om gewoon mezelf te zijn
Laurens van der Graaf - 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)